Recensie - De Argentijnse dochter

 

Dit is het zesde boek van de Verloren dochters serie van Soraya Lane. Opnieuw is het een boek dat snel wegleest en waarvan je kan genieten. De schrijfstijl van Soraya is erg fijn en leest erg gemakkelijk weg.

Rose ontvangt een kistje met een houten paard in en een stukje glanzende zijde, dit zouden aanwijzingen moeten zijn die achtergelaten zijn voor de biologische ouders van haar grootmoeder. Nu ze haar moeder net verloren heeft, maakt ze haar beslissing om naar Argentinië af te reizen om de aanwijzingen op te volgen.

In Argentinië, in het jaar 1939 volgen we de jonge Valentina, die verplicht wordt om met een man te trouwen van wie ze niet houdt en dat terwijl ze een andere geheime liefde heeft, die haar moeder streng afkeurt. Ze wil zich absoluut uit dit huwelijk losmaken om ervoor te zorgen dat ze recht heeft op wat haar toekomt.

Het verhaal is goed opgebouwd en het begin is meteen al erg emotioneel. Je voelt mee met Rose, die veel verdriet heeft, maar toch ervoor kiest om verder te gaan met haar leven en op zoek te gaan naar haar biologische familie.

Ik raad het boek zeker weten aan als je van een mix houdt van heden en verleden.

Ik geef dit boek ⭐⭐⭐⭐⭐